Hele Piet of fossiel?

Laat ik beginnen met dit schrijfsel een Blog te noemen en geen ‘ column’. En dan maar hopen dat iemand me helpt om te bloggen. Geen idee hoe dat werkt, maar mensen kunnen dan lezen wat ik schrijf. Mijn BLOGS volgen. Of mij volgen. Twitteren. Het antwoord op HOE is ja.
Laat ik ook snel aangeven dat ik 57 ben, géén excuus, wel een verklaring:“Nee, meneer, verbinding maken met computers van uw collega’s in Amerika, nee dat kan niet. Hoe heet dat zegt u, internet?” Dat was destijds de reactie van de klantenservice.
Een paar jaar geleden kreeg ik complimenten van dochter Anne. Omdat ik haar als nieuwbakken student SMS’te. Dat was blijkbaar heel wat. Want de meeste ouders van haar medestudenten konden dat niet. Ik voelde me een hele Piet.

Kees van Kooten (vader van Kim) schreef vroeger veel geinige stukjes. Eén staat me bij: ‘halfbruik’. Over het fenomeen dat hij veel apparatuur maar half kende. Omdat hij de gebruiksaanwijzing niet begreep of simpelweg omdat hij te weinig onthield of die veelheid niet nodig leek te hebben. Hij gebruikte hooguit 50% van de mogelijkheden.
Nou….de tijden zijn veranderd: ik kan hooguit 1% gebruiken. Soms heb ik daar een slap excuus voor, meestal niet. Zo stoei ik voortdurend met mijn smartphone. De Nokia Lumia was een jaar geleden zó nieuw, dat de verkoper me niet kon helpen. Nieuwe wijze van besturing. Ik werd verwezen naar een website voor de gebruiksaanwijzing. Daar verdwaalde ik. En dus gebruikte ik ongeveer een jaar de fabrieksinstelling 0000. Geen ramp, wél fossiel.

Iemand stimuleerde mij om ‘het meisje van de slijterij’ te lezen. Om als fossiel sociaal te gaan bewegen. Heb ik opgevolgd. Lezenswaard. Vanaf toen besloot ik de camera op mijn Lumia te gaan gebruiken. Ik lijk een drempel over. Hele Piet. Dacht ik.
Totdat ik het boek Society 3.0 kocht en las, van Ronald van den Hoff. Tóch fossiel. Op zijn pagina 433 staat een foto van zijn site www.seats2meet.com met op pagina 432, 433 en deels op 434 een beschrijving van de informatie op die site. Een passage uit zijn boek:
Social Media Accounts- bij de contactbuttons van de locatie worden ook social media-buttons toegevoegd (tweet us etc..), evenals share-buttons voor 20+sociale netwerken.
Dan volgen in tekst elf genummerde aanwijzingen. Ze verwijzen naar de foto van de site. Voor mij een onbegrijpelijke gebruiksaanwijzing.

Wat Ronald van den Hoff in zijn 455 pagina’s schrijft, is overweldigend. Een Tzunami van veranderingen komt onzichtbaar op ons af. Onafwendbaar. Hele Pieten en fossielen gaan gewild of ongewild mee. En….van den Hoff is geen trendwatcher, hij is trendsetter. Bedrijfsman nieuwe stijl. Ik ben in Utrecht zijn nieuwigheden gaan beleven. Nieuwsgierig geworden naar het nieuwe ont-moeten. Weldadig. Hartelijkheid en vrijgevigheid troef. En digitalisering natuurlijk. Waardenuitwisseling, daar gaat het hen om. Een zichtbare paradigmashift. Ik zie wel elementen uit de oude orde, maar goed! Logisch!

Helemaal in het begin én helemaal aan het eind van Society 3.0 refereert hij aan Arnold Cornelis, hedendaags filosoof. Helaas is deze hoogleraar in Leuven te vroeg overleden. Hij werd nèt bekend en gevierd. Oók omdat hij een entertainer was. Zijn boek ‘de logica van het gevoel’ bevat een onderbouwing van de tijd die volgens Cornelis, hoogleraar in Leuven, aanstaande was: de tijd van de communicatief zelfsturende mens. Ronald van den Hoff bouwt daarop voort, op die logica van het gevoel. En op die zelfsturing.
Staatsgevaarlijke éénpitters die elkaar weten te vinden. Voor samenbeleving. Cocreatie. Voor het waardevol samen werken. Staatsgevaarlijk, omdat de Quango’s omzeild kunnen worden. Moeten worden ook. Want Quango’s zijn officiële energielekken. Daar gaat veel geld in om.
Een Quango is een quasiNGO…..een niet gouvernementele organisatie die belangrijk doet en met macht en geld schermt. Waterschappen, woningcorporaties, BUMA-STEMRA
Een eigen voorbeeld:

Na een succesvolle masterclass over stotteren en stottertherapie in Gent, ga ik dat herhalen in maart dit jaar in Rotterdam. De organisator tipte mij: via een ‘organisatie’ kan ik vrijstelling van BTW-afdracht krijgen. Ik kreeg een website referentie. Mooie, strakke site. Wat ben ik aan het doen als ik me in dat quango-oerwoud begeef? Ga ik niet doen. Nee. Ik kies voor zelfsturing en niet voor strijkstokken. DIE MOETEN WEG.

Als het boek Society 3.0 me iets heeft geleerd, is het wel dat ik als wereldmens de keuze heb om én én te zijn: beetje Piet en beetje fossiel. Ik heb de macht, de keuze, om te kiezen voor een ‘disruptive bypass’.

Ik heb een jaar of twintig geleden een inleidende opleiding in de haptonomie genoten.
Daar profiteer ik nog dagelijks van.
Het haptonomisch appèl aan de bevrijde mens was toen: pas je niet meer aan, pas je in.
Dat is wat mij betreft aan herziening toe, want
Waar pas je je in?
In de chaos?
In de transitie?
In de turbulentie?
In de impliciete orde?

Het nieuwe appèl zou mogen zijn:

Sluit niet uit, sluit je aan.
Sluit aan op je logische gevoel
En op de andere ander

Adriaan Bertens