Terrasgedachten

Het is zo gemakkelijk om méér fooi te vangen. Het is wetenschappelijk onderzocht dat een oberin of ober de fooienpot makkelijk kan spekken. Door te herhalen wat een klant bestelt. Dus als ik zeg "één cappuccino", wat ik vaak zeg, moet ik snel een echo horen......"dus u wilt één cappuccino". Volgens een publicatie in de krant gaat een klant dan extra waarderen dat hij of zij het gevoel krijgt, dat er goed geluisterd is. En dat geeft een goed gevoel. En als dan ook nog de verdere ambiance goed is en het product, dan ga je met fooi strooien.

Gisteren, op het terras bij het Eden hotel in Zutphen was de ambiance goed. De dweilorkesten waren daar zelfs niet te horen! Er zaten méér vluchters voor vrolijke valse noten. Er viel veel te zien op dat terras. Onder andere dat de bediening de benen onder de kont uit liep. Op één of andere manier werd niet om de haverklap aan mij gevraagd, wat ik wilde drinken. Looplijnen? Verdeelde tafeltjes? De bitterballen zagen er verleidelijk uit. Maar niet goed voor mij, dus nu niet.

Ik moest daar denken aan Piet Vroon. Hij was in de vorige eeuw hoogleraar psychologie in Utrecht. En columnist in de Volkskrant. En een ongelikte beer. Een soort Jan Mulder. Motorgek. Cynisch en onderkoeld. Maar ook erudiet.

Piet Vroon kon zich opwinden over het niet benutten van keiharde wetenschappelijke feiten. Een voorbeeld: de gezondheidszorg kan miljoenen besparen, door tijdens chirurgische ingrepen een koptelefoon met optimistische teksten op te zetten. Een chirurg die op band zegt dat het goed gaat met de operatie. Heel anders dan de spontane teksten die doorgaans gebezigd worden. Ik heb ooit één ooroperatie mee moeten maken (een otosclerose operatie: het losbeitelen van een vastgegroeide stapesvoetplaat in de gehoorbeenketen) en daar verhaalde de KNO-arts over zijn bibberende handen en als hij nu eens uit zou schieten. Toen vroeg me af, of de patiënt, onder zeil, daar iets van mee zou krijgen. Volgens Piet Vroon wel:totale verdoving is niet bewusteloos. Dat was zijn stellingname. Was verklaarbaar vanuit de neuropsychologie. De stelling van Vroon was: als je dan toch wat mee zou krijgen, dan liever positiviteit. Dit onderzoek was makkelijk dubbelblind uit te voeren. Soms wel en soms geen koptelefoon. Willekeurig. En dan geen gegevens verzinnen! Dat onderzoek was gedaan en wat bleek: bij positieve berichten tijdens de operatieve ingreep was het aantal ligdagen achteraf significant minder. Tel uit je winst. Tenminste.....als het resultaat werd gebruikt op de OK.
Zo zijn er waarschijnlijk veel zinloze onderzoeksresultaten want veel ongebruikte uitkomsten.

Ooit zat ik bij een teamtraining te luisteren naar een marketeer die onderzoek had laten uitvoeren door een extern bureau. Had klauwen vol met geld gekost, terwijl de resultaten een bevestiging waren van gezond verstand. Waarom doen we dan onderzoek? Voor de zekerheid? Welke zekerheid?
Voor de vorm?

Op het prettige terras dacht ik, dat de aandacht voor VORM wel heel erg domineert. Bij mij verandert er wat. Een innerlijke verschuiving. Ik wist al van het bestaan van ZIEL en van VORM. Maar nu heeft een Nederlandse auteur, Lenne Gieles, me ook taal gegeven voor ‘iets'. Zij noemt het OORSPRONG. Ik sinds een week ook. Door de volledigheid van deze drie-eenheid praat ik iets gemakkelijker over mystieke zaken.
En tegelijkertijd overweeg ik, of ik mijn tips over tips zal vertellen aan de medewerkers van het terras. Ze zijn nu te druk. Ik geef ze deze column.