Lenne Gieles: Thuis, een uitnodiging om te leven vanuit je oorsprong. SAMSARA. 2011

Ik wist van het bestaan van Lenne Gieles. Maar omdat ik allergisch ben voor ‘weters' en vooral voor ‘volgers' duurde het enige tijd voor aleer ik dit boek kon kopen. En toen ik zag dat Harry Starren, algemeen directeur van De Baak, een warm voorwoord had geschreven, had ik wéér een vooroordeel waar ik mee moest afrekenen. Nee, ik ben geen heilige. Af en toe ben ik een schopper. Tegen schijnbare heilige huisjes. En dan mis ik zeker de nuance. Wat ben ik blij dat ik me nu niet heb laten leiden door mijn vooroordelen. Dan had ik namelijk een geweldig boek gemist. Een liefdevol toegankelijk boek over het mysterie van het zijn. Voor mij is het door Lenne Gieles minder een mysterie.
Ik heb als lijfspreuk: E=E. Nee, ik ben geen simpele wiskundige, maar als iets de kern raakt, moet het in mijn ogen simpel zijn. Essentie=Eenvoudig.
En de essentie van Lenne is eenvoudig: we kunnen in ons leven worden bepaald door drie facetten: VORM-ZIEL-OORSPRONG. We worden als westerlingen in deze cultuur vooral bepaald door vorm. De meestal uiterlijke vorm van beroep-opleiding-carriere-compententies-vaardigheden-persoonlijkheid. Dat ding, VORM, heeft vele verschijningsvormen. Maar we kunnen ook bezield raken, door zuiver contact met onze ziel, een meer energetische werkelijkheid. In de wereld van de VORM is er dualiteit, in de wereld van de ZIEL is er eerder polariteit. Maar nog meer ‘fijnstoffelijk' is er OORSPRONG, daar waar eenheid is.
Volgens het weten van Lenne kunnen we leven in de vorm, maar ook met de ziel als middelaar tussen vorm en oorsprong.

In haar boek ‘thuis' schildert ze kwaliteiten van oorsprong en geeft ze wegen aan om in het leven eerder een ‘kanaal' te zijn van oorspronkelijke intentie en ziel in een vorm.
Met praktijkschetsen geeft ze aan dat de ommekeer direct en totaal kan zijn.
Lenne beschrijft ook oefeningen, geleide fantasieën en meditaties. Daar ben ik op mijn opleidingen mee overspoeld, maar toch....deze beschrijvingen nodigen uit. Nou, dat is heel bijzonder.... Of misschien het juiste moment. Én en...

Wat ze aan het eind van het boek schrijft over het levenslabyrint doet me extra deugd. We zijn al tijden bezig met de voorbereidingen van de aanleg van een labyrint op een plek in onze tuin, dat maar niet ‘tot leven' wilde komen. 27 oktober 2011 wordt het labyrint toegankelijk , hoef je niet naar Chartres:
De oervorm van het labyrint, zoals ook afgebeeld in het bekende mozaïek in de kathedraal van Chartres, geeft prachtig beeldend weer hoe het leven van een mens en zijn weg op aarde verloopt. Als je dit pad in de kathedraal loopt, maak je omkering na omkering en lijkt het of je steeds dichter bij het middelpunt komt. Toch blijft het midden nog onbereikbaar. Dan opeens is daar onverwacht de directe doorgang naar het centrum. Dát is de grote ommekeer, de directe sprong, het directe inzicht: in een tijdloos moment kom je terecht in het midden. Je kunt daar niet eerder komen zonder dat je eerst al die keerpunten hebt gemaakt. Vanuit dit middelpunt ga je vervolgens het labyrint weer uit in omgekeerde richting. Je gaat via hetzelfde pad de wereld weer in, nu verrijkt door het ervaren van je kern die je in het midden van het labyrint zo sterk hebt gevoeld. Zo kun je in je eigen leven het labyrint eindeloos blijven lopen: vanuit het persoonlijke leven naar oorsprong toe en vanuit oorsprong het gewone leven weer in.