Bewijs

De wetenschapper in mij wil bewijs zien. Ook bewijs dat dat soms onmogelijk is. Ik heb op mijn levenspad heel veel mensen ontmoet, gesproken en soms, door mijn vroegere rol als hulpverlener en dito taakopvatting, mensen proberen te helpen. Laat ik het wat breder trekken: door contact, verbinding, proberen te beïnvloeden. Zodat mensen die ik ontmoette hun ‘gedoe' wat lichter zouden kunnen ervaren. Bewijs voor effect bleef meestal achterwege..De opleiding in de haptonomie, ongeveer 20 jaar geleden, heeft me van het zogenaamde hulpverlenerssyndroom af proberen te helpen. Want mensen kunnen alléén zichzelf helpen. Niet medisch-technisch, maar menselijkerwijs. Op een gegeven moment wilde ik ‘bewijs' verzamelen voor de effectiviteit van een preventieve activiteit. Dat valt niet mee: bewijzen dat iets NIET optreedt en dat dat komt door geprogrammeerde acties van mij. Te complex.

Toen leek er een paradigmashift op til te zijn...het paradigma 'meten is weten' liep op zijn laatste benen. Van alle kanten werd duidelijk dat er zeker niet alléén een MEETbare realiteit is, maar ook een VOELbare. Dat gold zeker ook voor mij persoonlijk.
Ik ‘weet' inmiddels dat er zoiets is als een ziel. Toen iemand zei dat de ziel van mensen huist onder de voeten, vond ik dat fijn: lekker concreet. Maar eigenlijk, als ik eerlijk ben, wil ik méér bewijs. Er is wel een zielenknijper, nog geen zielenscanner. Jammer. Er zijn wel mensen die iets kunnen zeggen over de weg van de ziel. Een waterbouwkundig ingenieur uit Amsterdam bijvoorbeeld. Daar komt de wetenschapper in mij weer, die blijkbaar van een ingenieur eerder deze niet-te-bewijzen zaken aanneemt dan van een zweefmolen.

Deze ingenieur, die zichzelf ‘cosmic warrior' of ‘veerman' noemt, verhaalt over de reis van de ziel. Die ziel is eeuwig, zonder de beperkingen van tijd en ruimte. En veel zielen (op dit moment een slordige zeven miljard) gaan op de planeet AARDE shoppen, ervaringen opdoen. En omdat deze aarde met name gekenmerkt wordt door dualiteit (zwart-wit) doe we veel dualiteit-ervaringen op. Dat is niet alléén maar leuk. Dat geeft ook spanning, gedoe, verscheurdheid. Nee, het is hier geen hemel op aarde. Moet ook niet, is de aanname, want de zielen komen juist die ervaringen opdoen. Waarom? Geen idee.

Maar de tekst uit het lied van Stef Bos ‘vlees en bloed' vind ik illustratief:

want beter een oorlog dan gewapende vrede
beter op zoek gaan dan altijd gewacht
beter gevallen dan nooit gesprongen
beter de liefde verloren dan nooit lief gehad
maar ik weet soms niet meer wat mijn woorden nog waard zijn
weet soms niet meer wat ik hier zoek
ik struikel, ik val, ik sta op en ga verder
ik ben een mens van vlees en bloed

Heb ik meer bewijs nodig? Nee, poëten leveren bewijs met hart en ziel. En dat is voor nu genoeg!